τιθευτήρ

-ῆρος,ὁ, ΜΑ, θηλ. τιθεύτρια, Μ

αυτός που παρέχει τροφή.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πιθ-ήνη «τροφός», κατά τα ουσ. σε -(ευ)τήρ (πρβλ. σαγινευ-τήρ)].